Kalkulator pędu. Oblicza masę, prędkość lub pęd zgodnie z wzorem na pęd.
Kalkulacje
masa (m)
<=
prędkość (V)
<=
pęd (p)
=>
Trochę informacji
Pęd jest wielkością wektorową. Zwrot i kierunek pędu jest taki sam jak prędkość ciała.
Pęd nie ma swojej własnej jednostki w układzie SI. Zamiast niej używa się jednostek pochodnych np. kilogram razy metr przez sekundę:
skg×m
lub niuton razy sekunda (niutonosekunda):
N×s
Pęd układu złożonego z wielu ciał (podukładów) jest sumą (wektorową) pędów poszczególnych ciał (podukładów).
Jeżeli suma sił zewnętrznych w układzie inercjalnym wynosi zero, to pęd układu jest stały. Innymi słowy, pęd zmienia się wtedy i tylko wtedy, gdy w układzie działają niezrównoważone siły. Reguła ta jest znana jako zasada zachowania pędu.
W fizyce klasycznej znajomość pędów i położeń wszystkich cząstek w pewnym momencie czasu t0 całkowicie definiuje stan układu. Co więcej, rozwiązując równania ruchu możemy obliczyć ów stan w dowolnej innej chwili czasu (zarówno z przeszłości jak i przyszłości).
Przestrzeń, w której wymiarami są pędy oraz położenia nazywana jest przestrzenią fazową. Wówczas, stan układu reprezentowany jest przez pojedynczy punkt w tej przestrzeni.
Wymiar przestrzeni fazowej uzależniona jest od liczby stopni swobody. Dokładanie kolejnych wymiarów jest nadmiarowe i prowadzi do powtarzania zawartej już informacji.
Zmiana stanu układu odpowiada przemieszczaniu się punktu w przestrzeni fazowej.
Innymi słowy - cała klasyczna fizyka to pojedynczy punkt poruszający się w wielowymiarowej przestrzeni!
Przestrzeń fazowa traci swój pierwotny sens przy przejściu do mechaniki kwantowej. W tym przypadku pomiar pędów i położeń w pewnej chwili t0 nie definiuje już stanu układu, ponieważ stan układu jest opisany przez funkcję falową. Innymi słowy, analogiem przestrzeni fazowej w mechanice kwantowej jest przestrzeń funkcji falowych.
Pęd mogą mieć nie tylko ciała materialne. Pojęcie pędu ma również sens w stosunku do pól np. elektromagnetycznego lub grawitacyjnego.
Foton jest przykładek cząstki posiadającej pęd, mimo braku masy (spoczynkowej). Pęd fotonu wynosi:
p=λh
gdzie:
h to stała Plancka,
λ to długość fali fotonu.
Wzór na pęd:
p=m×v
gdzie:
p - pęd
m - masa
v - prędkość
Wzór na pęd przektszałcony, aby otrzymać masę:
m=vp
Wzór na pęd przektszałcony, aby otrzymać prędkość:
Poniżej znaduje się permalink. Permalink to link, który zawiera dane podane przez Ciebie. Po prostu skopiuj go do schowka i podziel się swoją pracą z przyjaciółmi:
ten kalkulator w wersji v1 z 2016 rokuW roku 2016 Calculla przeszła małą rewolucje technologiczną i wszystkie kalkulatory zostały praktycznie napisane od nowa. Stara wersja Calculli jest nadal dostępna w sieci poprzez link: v1.calculla.pl. Zostawiliśmy wersję "1" Calculli w celach archwialnych. Bezpośredni link do starej wersji:
JavaScript failed ! So this is static version of this website. This website works a lot better in JavaScript enabled browser. Please enable JavaScript.